Jaja, Jorrit stapt sinds vorige week aan 1 hand van ons! Hij heeft wel de neiging om zijwaarts te stappen, echt grappig. Hij is natuurlijk gewend om langs de tafel te stappen!
En sinds maandag kan hij zelfstandig achterstevoren van de bank en ons bed afkomen. Dat hebben we 1x met hem voor gedaan en hij pikt het echt snel op! En trots dat ie dan is als het weer gelukt is... en wij natuurlijk ook! ;-)
Ondanks dat hij nu erg verkouden is en veel moet hoesten, blijft hij vrolijk, maar is iets minder druk, waardoor we hem ook weer meer kunnen knuffelen! Heel fijn voor moeders... die toch al vindt dat hij zo snel gaat met alles!
En echt leuk om te zien dat Jorrit ook al best wat gebaren overneemt: zwaaien, lekker, en wachten lijken bij hem wel veel op elkaar, maar hij reageert wel op die woorden. Echt grappig!
Ook voor klaar/op maakt hij zelf een gebaar (handpalmpjes naar boven). Ik heb het idee dat hij het nu ook doet als hij genoeg heeft, ook al is het nog niet op. Bij 'in de maneschijn' begint hij ook mee te gebaren: bij 'vogel' wappert hij met zijn armpjes en bij 'dat is 1 en dat is 2' priegelt hij met zijn vingers in de lucht en bij 'rombom' klapt hij af en toe mee in zijn handjes! Tof toch!
Meneer zei gister voor het eerst echt het woordje 'mama'. Misschien per ongeluk... Verder kletst hij vooral met 'nananananana' en wijst hij met zijn wijsvinger naar van alles en nog wat. Niet altijd nog duidelijk wat hij ermee bedoelt.
Ik heb ook het idee dat hij veel meer begrijpt dan wij denken... al doet hij nog steeds dingen die wij niet willen (dvd's uit de kast plukken, trommelen in de wasmachine, dat klinkt zo lekker, en op zijn nieuwe stoel klimmen zodat hij net zo hoog is als wij als we aan tafel zitten).

 Juist de reactie die wij dan geven, vindt hij waarschijnlijk leuk, want dan kijkt hij juist met een big smile... En wij ons lachen maar inhouden... Echt boos worden vind ik nog wel moeilijk hoor!
Lieve groet,
trotse mama Hanne